La Édoa Alegra
di don Guilio Gabanelli
Quando l’ crèpa ‘l sò pòer tòne a l’è pròpe öna tragèdia per la
vèdova tailàda, come s’dìs, per ès alègra che la spàra töcc i cùlp in trì dè del föneral èper sera töt in de càssa ol passàt col bè e col màl !
A l’è iscè la vedovèla quando l’òm a l’va sottèra:
prim de töt la se fà bèla per piasì quando la pìans a chi còr a cunsulàla perchè i pöde pò ‘ncantàs con piassèr a rimiràla !
Piè de vèta e de vigùr lü pòer tòne a l’è crepàt per mantègnela de sciùra coi sò vèsse e i sò pecàcc !
Lè, piö stràssa e piö patida, la gatìna delicàda co la fiàca e la muìna a l’è stàcia risparmiàda !
Gna finìt ol föneràl o comèdia del dulùr la comènsa ‘l carneàl cortegiàda dai murùs !
Ma mìa töce i vedovèle a i se mèt in condissiù de zuntàga töt ol crèdet e ne rèsta de eccessiù !
Ma i piö tànce a i preferès de restà de vedovèle per gudìs la sò pensiù e pudì ‘ntat cunsulàs coi barbù e malmaridàcc !