Ol Piero lelo
Classe 1C della Scuola Media di San Giovanni Bianco, anno scolastico 1999-2000"
Öna ölta ‘l gh’era ü tus che l’era ‘n po lélo. Ü dé ‘l so tata ‘l l’a mandà a San Gioàn del mülinér, a crumpà la farina. Ma rècomande, ‘l ga dis ol tata, “gnà piö, gnà meno inte chili”.
Ol Piero ‘l parte e per la strada ‘l sèghéta a dé, sota us: “Gnà piö, gnà meno inte chili, gnà piö, gnà meno inte chili…”. El ria al Fòp e, fò d’ öna câ, ‘l vèt chi è drè a cupà ‘l porsèl; èl ga arda ‘n po e po ‘l dis: “Gnà piö, gnà meno inte chili. I padrù i ga dis “Alà, alà, bambòs, cosè cüntet sö po’? Edèt miga che l’è öna lögia?.
Ol Piero ‘l na ‘ndà e ‘l sa mèt dré a dé sota us: L’è öna lögia, l’è öna lögia. El ria a la cièsa de Sintì ‘ntat chi è dré a ègné dè fò i spus; ‘l ga arda ‘n po a la spusa e po ‘l dis: L’è öna lögia, l’e pròpe öna lögia!. I parécc i la branca e i ga ‘n pica zo asé e po i ga dis: Ta gh’ èrèt de dé: Fösei töcc compagn!. Dopo ‘n po, a Capatèi, l’èncuntra ün òm che ‘l völ empissà la pèpa, ma i fülminàcc i sa ‘mpissa miga.
Ol Piero, grègnando, ‘l ga fa: Fösei töcc compagn!. Ol òm el la fa cor a còrne e po ‘l ga ciama dré: Ta gh’è de dé: ‘mpìssega sota. El va amò ‘nfena ‘n di Ruc e ‘n banda a la strada el na èt ü ‘ncüla zo che l’è dré a fala.
Convinto de èga la parola giösta, ‘l ga ciàma fò: ‘Mpìssega sota!. Chèl el da fò di strass ‘l ga domanda se l’ è mat e po ‘l ga dis: Ta gh’è de dé: fò ü e fò l’oter. Ol Piero ‘l va amò inàcc ü tochèl de strada, ‘nféna che ‘l rìa ala Corna Albana. Che ‘l ga è ‘ncuntra ü che ‘l gh’a fò ün öcc.
El ga arda ‘n po e po’ ‘l ga dis: Fò ü e fò l’oter! Bröt lifròc, ‘l ga dìs ol òrbo, ta sé ü bel tipo a ofèndem, ‘nvece de dém: Fösei èt töcc du! Ol Pero, gliura, ‘l capès finalmente cosè ‘l gh‘a de dè. L’è quase rià al mülì e ‘l gh’a doma de trèersà ‘l put vècc sura ‘l Brémp.
‘N del mès al put l’èncuntrà ü mülatèr con sa du müi cargà de farina e, pròpe ‘n chèl punto, ü mül èl pèrt ol bast e ‘l burla èt ’n del Brémp. Ol Piero söbet el vusa: Fösei èt töcc du!. Ol mülatèr, fòra di bèàti, ‘l branca sa ‘l bastù e ‘l ga pìca zo bastunade a sto pòer Piero,‘nfèna che ‘l l’a sbàt dèt en del Brémp, ‘n do che ‘l néga.