Poesie dialettali bergamasche

La lüs a lè nassìda al tèp dei tèp in cèl, intàt che al Padretèrno a gh’ìa scapàt in fàl la prima ögiàda ‘n giro per mètes a creàl ! La lüs a l’ia selvàdega e dispetúsa insèm, la sìa metìda sübet a fà balà la lüna col súl e i stèle ‘n cèl compàgn d’ü mülinèl ! L’ìa trasfurmàt ol mònt con töt ol sò calùr in d’öna gran furnàs per inventà i culùr de pitürà zò’l cèl con töt ol sò splendùr !

A gh’è ülìt del tèp perchè la se calmès e la troès la pàs in fì a’ de’nnamuràs e de fà crès i fiùr con töcc i sò culùr ! La lüs la s’è cambiàda in cèl come öna fàta che’impìa e smòrza zò ol sul come ü falò, de nöcc, la lüna e i stèle coi dìcc facc a fiamèle ! La lüs lè töta amùr, la te dà èta e fiàt e òia a’ de campà, la te fà sèmper fèsta perchè l’è’nnamuràda de töcc ì’nnamuràcc !

La lüs l’è sèmper bèla in cèl e sö la tèra e quando la sberlüs la dìs “sò mè l’amùr che scòlda töcc i nì e che fà crès i fiùr ! ” La lüs l’è verità, ghe scàpa gna ü pensèr col bè e col màl che s’fà la ghe fà ciàr a töcc de dèt e fò de cà per chi la öl dovrà ! La lüs l’è sèmper giöstra a’sè la par sbagliàda a chi ghe ulta i spale perchè la ghe fà ombra e i sèra i öcc per vèt apèna chèl che i crèt !

La lüs la fà pensà a Chèl che l’à ‘nventàda perchè l’è apèna Lü che l’pöl amò smorsàla isce’ come là fàcc ai tèp che l’l’à mpiàda ! Ma quando ‘l Creatùr l’ismorserà sta lüs, la sarà prònta l’òtra, piö bèla e amò piö fòrta, chèla che l’à decìs de dàm in paradìs !